Delen uit Neef Wim zijn Bestaan

Neef Wim houdt van kunst. Hij is maar al te vaak te vinden voor de deuren van het plaatselijke museumpje. Wat zich daarbinnen afspeelt is een groot raadsel voor onze Neef. Hij stelt zich voor dat er overal aan de muren gekleurde platen hangen met duidelijk herkenbare afbeeldingen van bijvoorbeeld paarden of een bos. Wim houdt van bos en van paarden, dus dan zit hij wel goed. Zelf heeft hij een keer een tekening van een stuk hout gemaakt. Moeder zei dat de tekening goed gelukt was maar dat hij meer op de tekening van een stuk hout leek dan op een stuk hout.
Details

Neef Wim woont met zijn Moeder niet in een dorp en ook niet in een stad. Het stelt allemaal niet zo veel voor, daar waar Wim woont. Veel huizen staan er niet en al helemaal geen huizen met veel verdiepingen en het aantal mensen blijft ook ver onder het landelijke gemiddelde. Wim zit graag in atlassen en aardrijkskundeboeken te bladeren. Het liefst in grote atlassen, want het omslaan van de bladen van een grote atlas geeft altijd zo'n fijn windvlaagje over Neefs handen en soms in zijn gezicht, als hij een beetje voorover gaat zitten. Dan kan Wim het vlaagje zelfs ruiken. Ruik ik nu de atlas, de lucht, of zit er iets in de lucht van het land op de bladzijde die ik nu omsla. In geen enkele atlas van enig belang is Neef Wim zijn woonplaats te vinden. Waar woon ik nu eigenlijk, vraagt Wim zich vertwijfeld af. Maar dan kijkt hij naar buiten, naar het gras, de vogels en de strak betegelde tuin van zijn Moeder. Zijn omgeslagen stemming klaart snel weer op: 'Hier natuurlijk', denkt Wim blij.

Details

Zo zien de Vogels eruit

Neef Wim heeft veel verstand van vogels. Hij weet bijvoorbeeld hoe ze eruit zien. En dat ze vaak een kleur hebben. Behalve dat hij weet hoe ze er uitzien, kan hij ze ook heel goed tellen. Wim zou graag eens een vogel willen wegen. Bij de meeste dingen is het een kwestie van hoe groter hoe zwaarder, maar onze Neef zou graag willen weten of dat bij vogels ook zo is. Moeder is altijd goed te spreken over het verstand van haar Wim, maar vindt dat hij van vogels nog meer kaas moet eten.

Details

Wim probeert wel eens een woord uit op zijn Moeder. Dan begint hij tegen Moeder te praten, met gewone alledaagse zinnen, die hij goed kent omdat hij ze wel vaker gebruikt. Hij weet dat ze het goed doen, dan kan daar geen misverstand uit ontstaan. En daarna, als Moeder met haar gewone alledaagse nietszeggendheid heeft gereageerd op de eerste zinnen, doet Wim er een nieuw woord in. Vaak reageert Moeder dan met een woeste uithaal van haar rechterarm, of linkerarm, als ze haar rechterarm al voor een ander karweitje had ingezet. Neef Wim weet wat er komt, duikt met een snelle beweging van zijn lenige jongenslichaam onder de onstuitbaar voortzwiepende arm door en beklimt kalm het trapje naar zijn jongenskamertje op de eerste verdieping.

Details
  1. Geen goed Humeur
  2. Neef Wim en zijn Voedsel
  3. Geen afgrond
  4. Moeder zoeken